şapkasız çıkmam!

ne şapkalar kaybettim ben bu zamana kadar, içim yanar hakkaten.. takside, arabadan inip koşarken denizotobüsüne, nedense kafamda değilde, elimde sallaya sallaya gezerken biryerlerde, düşmüş, unutulmuş, peşinden off yine mi ya diye bin kere söylensemde bin kere devam eden hadisem..

Herkes yüzün gözükmüyor şapkalardan der, at gözlüğü takmış misali önüme bakarak yürüyorum sanılmasın, şapka altından da herşey görülüyor, ben çok gözükmüyorum o doğru ama 🙂 Herkes koca gözlüklerin altına saklanır, ben şapkalarımın.. Gözlüklerin işlevi bir yana, samimiyetsiz gelir bana hep, kara camların ardından konuşan kişinin mimiklerini görmedikten sonra yarım olur o konuşma. A bide kendime gözlük yakıştırmam hiç, asıl meselem bu da olabilir tabii 🙂