Berelerim, canım yün şapkalarım, en sevdiğim ‘sakla ve çık’ aksesuarlarımla vedalaşma vakti artık gelmiştir. Unutulup, aylar öncesinden kalan bu postun bahanesi de bu veda olsun o zaman 😉
Tadımız kaçtı…Hayat durağanlaştı, sorgulandı…İsyanımız üzüntümüz, umudumuz yaşama sevincimiz birbirine karıştı. Kartopu bile masumiyetini yitirdi. Hayat kaldığı yerden devam ediyor da, giden gidiyor işte. Ben yine işime, eşime, sevdiklerime, hayata sıkıca sarılmak istesem de içimde bir taraf hep eksik kalıyor. Hayat güzel olduğu kadar acımasız da. Buna hiç şüphem olmadı ama yine de teraziyi mutlu tarafından görmek istedim ben hep. Küçük şeylerden mutlu olmak iyi güzel de, bugün varız yakın yokuz söylemi hiç bu kadar yakın olmamıştı hayatlarımıza sanki. Karamsarlığımı buraya yansıtmak istemezdim ama bütün bu olayların beni ittiği yalnızlığı hiç sevmedim. Susmak, içine atmak, unutmak, kabullenmek. Bunlar artık eminim hiç birimiz için kolay değil. Kadın olmak da insan olmak kadar zor bu memlekette. Kızlı erkekli, sevgiyi, saygıyı, anlayışı, eşitliği baş tacı edeceğimiz, daha bilinçli bireyler olacağımız günlere!
Ayvalık Cunda yolundan merhaba! Uçağımız iptal olunca, uzunnn araba yolculuğunu fırsat bilip, hemen blog’u güncellemek istedim. Benim de lifestyle editörü olduğum BeStyle dergisinin daveti ile hayatımda ilk defa Cunda’ya gidiyorum. Kısacık haftasonuna bir dolu Ege lezzeti, bol bol fotoğraf ve anı sığdırmak üzere! Hepimize güzel hafta sonları!
Daha geçen hafta, sokaklarda bahar bahar dolanırken çekilen karelerle merhaba! Yeni yıl Roma’da gerçekleşen 10kmlik koşu ile benim için hızlı başladı. Bu hız, postlara da hızla yansıyacak inşallah 😉
Hepimiz için hareketli, sağlıklı, bol seyahatli ve bol sürprizli bir yıl olsun!