Bana 11 dk müsaade!
Bir süredir bileğimden ayrılmayan biri var. Adını söylemekte zorlanıyorum. Telaffuzu biraz zor; Sahasrara. Kendisi Bereket Meditasyonu‘nun bileğimde vuku bulmuş hali.
Hayatımda bir kere yoga yaptım ve çok sıkıldım. Konsantre olamadım. Gözümü kapadığım an, kafamdan aynı anda, birbirini ite ite geçen geçen yüzlerce işi, unutmamam gerekenleri, vakitsizlik yüzünden ertelediklerimi, söz verip hala dönemediklerimi, cevaplanmayan mailleri, yorumları, kendime yok ya da var yere edindiğim endişeleri hizaya sokmak zor. Ama şimdi deniyorum. Onlarca insanla aynı sessizlikte ve bunun için bir yerlere gitmek zorunda kalarak değil, tek başıma bir köşede her gün 11dakika telefondan ve bilgisayardan uzaklaşarak.. Kafaca zorlanarak, ama sonundaki selamete inanarak. 😉
Fiziken ‘sınırlandırılmış’ ama kafaca yerinde duramayan biri olarak, kendimden 11 dakika müsaade istiyorum ve meditasyon mu yapıyorum, 11 dakika kafamı dinliyorum, çok kahve içerek tehlikeye attığım melatonini geri mi kazanıyorum, deneyip göreceğim. 😉 Tek bildiğim günlük rutin içinde, insanın kendine kısacık da olsa zaman ayırması. İster gözlerini kapatıp, güzel hayallere dalarak, ister meditasyon yaparak, ama işte naparsa yapsın kendiyle kalarak…
